Είναι οι δαπάνες που απαιτούνται για να λειτουργήσει μία οικοδομή. Χρεώνονται στους ενοίκους (ιδιοκτήτες ή μισθωτές) αναλογικά σύμφωνα με τον κανονισμό ή σε περίπτωση ανυπαρξίας του, σύμφωνα με το άρθρο 5β΄ ν.3741/1929.
To άρθρο 5 του ν. 3741/1929 ορίζει μεταξύ άλλων ότι σε περίπτωση έλλειψης κανονισμού στην οικοδομή, ο κάθε συνιδιοκτήτης υποχρεούται να συνεισφέρει στις κοινές δαπάνες (βάρη) της οικοδομής, ανάλογα με την αξία του διαμερίσματος, που του ανήκει.
Ο νομοθέτης επέλεξε ως μέτρο κατανομής μεταξύ των συνιδιοκτητών των κοινών βαρών της οικοδομής, την αξία του ορόφου ή του διαμερίσματος με τη σκέψη ότι, η αξία αυτή προσδιορίζει και το μέτρο της ωφέλειας καθενός από αυτά (ορόφου ή διαμερίσματος) από τη χρήση των κοινών, κατά τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του νόμου αυτού, μερών του οικοδομήματος.
Η αξία, η οποία προκύπτει από το ποσό το οποίον δαπανήθηκε για την κατασκευή του, με βάσει τη μέση κατασκευή του διαμερίσματος, αξία η οποία τελικώς καταλήγει να είναι ανάλογη με το καθαρό εμβαδόν κάθε διαιρεμένης ιδιοκτησίας.
